En als er niets meer te doen is…dan breekt de tijd van zijn aan.
Het is stil in de duinen. Alleen en in stilte loop ik over het pad, hoor de wind, de vogeltjes en eigen voetstappen. De vergezichten bieden zoveel ruimte.. Het is bijna zonsondergang maar eigenlijk wil ik hier blijven. Eindeloos...
verwijlen in de tijd en ruimte, de tijd nemen zoals ie komt, ontvankelijk zijn voor wat zich aandient…
Hoe is het om 'samen te vallen met jezelf' ? gekke term. Heel zijn. geen woord te veel, geen gedachte teveel, in mijzelf en gelijktijdig samen. Of noem je dat domweg gewoon 'bij jezelf zijn'?Er opent zich een ruimte voor contemplatie/bezinning
Contemplatie
Het beschouwen met alle zintuigen en gevoel. 
Voelend en open voor wat zich aandient.
Een onderzoek van jezelf in relatie met een onderwerp:
wat doet bijv. gestopt zijn met mij? hoe raakt het mij? Welke reacties roept het op?
Drie ogenschijnlijk simpele vragen om door je heen te laten gaan:
:
Waar wil ik zijn?
Met wie wil ik zijn?
Wat wil ik doen?
Voor meer informatie en begeleiding neem contact op.